Google verandert het spel voor het maken van video’s door brengen geavanceerde AI-modellen, Veo en Imagen 3, naar YouTube Shorts. De komende maanden krijgen makers toegang tot Droomschermeen tool waarmee je AI-aangedreven achtergronden en korte videoclips kunt genereren. Hoewel AI-technologie al beschikbaar is, maakt deze stap het veel gemakkelijker voor miljoenen makers en miljarden gebruikers om te gebruiken. Het draait allemaal om het geven van meer creatieve kracht aan mensen zonder dat er een hele productiecrew nodig is.
Dynamische achtergronden met Dream Screen
Dream Screen begint met een eenvoudige tekstprompt. Afbeelding 3het AI-model van Google, genereert vier afbeeldingsopties op basis van die prompt. Gebruikers kunnen de afbeelding kiezen die het beste bij hun behoeften past, en Veoeen ander AI-model, transformeert het in een hoogwaardige achtergrondvideo van zes seconden. In 2025 zal deze tool gebruikers ook in staat stellen om op zichzelf staande videoclips van zes seconden te maken, wat meer flexibiliteit biedt voor makers van content op YouTube-korte films.
Deze functie is bedoeld om het maken van video’s toegankelijker te maken. Het geeft makers de mogelijkheid om professioneel ogende content te genereren zonder dat ze geavanceerde tools of een groot budget nodig hebben. Dream Screen is bedoeld om zowel ervaren makers als nieuwkomers op het platform te helpen.
Om het overzichtelijk te houden: Google voegt watermerken toe aan door AI gegenereerde content met behulp van SynthID.
Zo weten kijkers wanneer iets met AI is gemaakt.
Watermerken hebben ons niet overtuigd
Hoe cool het ook klinkt, er is iets om over na te denken als we het hebben over het integreren van AI in elke hoek van contentcreatie. Natuurlijk, AI is dit glimmende nieuwe speeltje, maar is het echt verstandig om er voor alles op te leunen? Je kent het gezegde wel: “Te veel van het goede kan slecht zijn”, toch?
Nou, dat zou hier wel eens het geval kunnen zijn.
Aan de ene kant maakt AI het leven een stuk makkelijker. Het versnelt dingen, vult gaten op en opent creatieve deuren waarvan we niet eens wisten dat ze bestonden. Maar aan de andere kant, waar ligt de grens tussen behulpzaam en over-afhankelijk? Als makers eraan wennen om AI al het zware werk te laten doen, zoals het genereren van video’s, het schrijven van scripts of zelfs het componeren van muziek,Verliezen we iets van dat menselijke aspect?
Voor mensen die niet zo technisch zijn: Generatieve AI is in essentie een digitale alchemist. Het begrijpt niet alleen informatie; het transformeert het, en genereert iets nieuws uit het oude. Stel je voor dat je een machine een banket van romans, schilderijen, muziek geeft – de collectieve werken van de creativiteit van de mensheid. Wat eruit komt is niet alleen een herhaling van wat het is gevoerd. Nee, het is iets origineels, iets unieks – of dat is in ieder geval het doel.
In de kern werkt generatieve AI volgens het principe van leren en genereren, niet creëren. Het is alsof je een kind leert tekenen. Eerst laat je ze plaatjes zien, leg je de concepten van lijnen, vormen en kleuren uit. Na verloop van tijd, met genoeg voorbeelden, begint het kind zijn eigen plaatjes te tekenen, geen kopieën van wat ze hebben gezien, maar hun interpretaties, hun visies. Generatieve AI werkt op een vergelijkbare manier, met behulp van enorme datasets in plaats van kleurpotloden en papier.
Maar hier fronsen de wenkbrauwen van scepsis. Hoe beslist een machine, een wirwar van draden en code, wat er moet worden gemaakt? Het antwoord ligt in de patronen. Generatieve AI is een patroonzoeker; het leert van de gegevens die het krijgt, en identificeert trends, stijlen en structuren. Vervolgens gebruikt het dit begrip om nieuwe creaties te genereren, of het nu tekst, afbeeldingen, muziek of zelfs code is.
Maar als we in de galerij van generatieve AI-creaties staan, moeten we onszelf afvragen: kijken we naar echte creativiteit, of krijgen we slechts een spiegel van onze eigen gedachten te zien, opnieuw verpakt en gestileerd door algoritmes? De grens tussen creatie en imitatie is dun, en generatieve AI danst erop met de gratie van een koorddanser.
Is AI creatief?: Het beantwoorden van de onbeantwoordbare vraag
Bij creativiteit gaat het altijd om de vonk, de strijd, de aha! momenten. Als we die momenten aan machines overdragen, lopen we dan het risico dat we juist datgene afvlakken wat kunst zo bijzonder maakt?
En hoe zit het met authenticiteit? Als alles er AI-gepolijst uitziet, kan het allemaal in elkaar overlopen. Weet je hoe je soms die perfect ge-airbrushte foto’s ziet, en ze voelen gewoon niet meer echt? Dat is een beetje de sfeer waar we misschien naartoe gaan. AI kan prachtige, vlekkeloze content produceren, maar wordt het daardoor beter? Of betekent het gewoon dat we allemaal in een zee van gepolijste, maar zielloze creaties gaan zwemmen? Het is alsof je een doos chocolaatjes hebt waarvan elk stukje precies hetzelfde smaakt – waar is het plezier in?
En laten we het over originaliteit hebben.
AI werkt door te leren van de dingen die er al zijn, toch? Dus hoewel het geweldig is in het remixen en mash-uppen van ideeën, brengt het niet echt iets compleet nieuws op tafel. Als we de machine blijven voeden, krijgen we dan uiteindelijk niet gewoon… nou ja, meer van hetzelfde? Er is een risico dat innovatie tot stilstand komt omdat alles begint te putten uit dezelfde door AI gegenereerde pool. Zoals het gezegde luidt: “Als je wilt dat iets goed wordt gedaan, doe het dan zelf.”
Misschien is dat iets wat makers moeten onthouden.
Bron van de hoofdafbeelding: Kerem Gülen/Ideogram
